Ha
GÜN GELİR...
Gün gelir ayrýlýk kapýmýzý çalýnca,
Acýlý,sýzýlý,merhemsiz kalýnca yüreðin.
Herkesten ve her þeyde önce,
Seni nasýl kýrlangýç aceleciliðiyle,
Serçe çoþkusuyla,
Gül makamýnda,
Daðlar kadar muhkem,sevdiðimi unutma
YÜREÐÝM EMANETÝMDÝR,SENDE KALSIN.
Gün gelir çekilirken el-etek.
Yalnýzlýk sararsa dörtbir yanýný,
Yetimlik demir atarsa yavrularýmýn bahtýna,
Her birinde bana ait bir nüve,
Tenlerinde kokum,
Baþlarýnda þefkat elim,
Her birinde bir huyum,
Hepisinde ayrý ben varým,unutma!
BENÝM DEDÝÐÝM HERÞEY EMANETÝMDÝR SENDE KALSIN.
Gün gelir biter ya nöbetim.
Þakaklarýna dayanýrya ayrýlýk,
Titrer ya hatýralarýn endamý,
Sýpsýcak ellerimi
Akkor buselerimi
Ýçimin ters-yüz bakýþlarýný,
Seni orada da bekleyeceðimi,
AHDÝM EMANETÝMDÝR SEN DE KALSIN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Hüseyin Tokuş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.