ZENGİNLER KONUŞTU FAKİRLER SUSTU

Ýnsan çaresizse Tanrýya dönsün
Ruhunu kemiren her ateþ sönsün,

Mahþerin ipinden kurtulur belki
Býrakýn artýk þu dünyalýk zevki.

Gelecek uzakta boynunu bükmüþ
Þu zamana bir bak rezillik çökmüþ,

Þerefin payýna mal mülk düþünce
Ýnsanda kalýr mý aydnlýk gece.

Akýl uyanmýyor açýp gözünü
Bütün beni sarmýþ þöhretin ünü,

Günahla yýkanýr tertemiz iman
Nefsi için herþey sanki sütliman.

Madem ki bu dünya zamanýn dostu
Zenginler konuþtu fakirler sustu,

Öyleyse ölümün korkusunu sil
Ýnsanlýk deðil mi melekten asil.

Kapýsýnda rehin kaldýðým eþik
Þu halime bir bak ruh deilk deþik,

Anamýn karnýnda yükselen çýðlýk
Son topraða akar kan ýlýk ýlýk.

Ardýmdan durmadan yürüyen kader
Ne olur payýndan birazcýk pay ver

Ýnsan için ölüm bence bahane
Tez gelsin istemem gönül bahçeme

Bu dünyada bahtsýz gidecek bensem
Rabbim þu zamaný izninle yensem

Birine gönlümü verdiðim için
Söyle afaroz mu edecek bu din.


AÐLAYAN NÝSAN






Sosyal Medyada Paylaşın: