KÜRŞAD DESTANI
Uluyor bozkurtlar Ötükende
Selam olsun yüce bey Alpere
Tanrý daðlarýný aþýpta çýkýnca bozkýra
Þanlý bir ana doðurdu bir bozkurt daha
Öyle yüce bir çocuktu ki baþtan aþaðý kutlu kiþi
Çok iþler yapacaðý yüzünden belli
Zamanla büyüdü, geliþti, serpildi
Karþýsýnda duracak yok idi
Yaðýlar titredi adýný duyunca
Ýsmi sonsuza dek kalacaktý acunda
Akýndý isteði, devamlý batýya
Þad oldu en sonunda
Türk Tanrýsý yüz çevirince Kara Kaðana
Esaretlik baþladý kahpe yaðýya
Bozkurtlar susunca meydanda
Ýte çakala kaldý yuva
Dayanamadý esarete kýracaktý zincirleri
Topladý meydana kýrk er kiþiyi
Verdi buyruðu, saldýrdý saraya
Kýrk bozkurt bedeldi binlerce çakala
Öldü, þanlý bir þekilde at sýrtýnda
Ölümle buldu ölümsüzlüðü aslýnda
Gökler aðlaþtý o dere kenarýnda
Uçmaða vardý þanlý asker orada
Ýþe yaradý ihtilal, kurtuldu zincirden kurt
Dillerde onun ismi, gözlerde umut
Davrandý hemen tuðu çekti þanlý Kutluk
Bin üçyüz yýl geçti, dilde hala o ihtilal
Þimdi... Yine baþýmýzda var it sürüsü
Ne yapsakta baþ edemedik bir türlü
Kýrk yiðit çokta meydanda
KÜRÞAD gibi bir önder yok ki baþta...
22.11.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.