Þubatýn sonu, hava soðuk Hocalýmda Yürekler titriyor esen rüzgârla Ne ekmek geliyor aylardýr Ne de bir ýþýk gözüküyor ufukta Ve 25 in gecesi Tarihin utanç günü sanki Bu utanç sadece tarihin mi? Yoksa bu utanca göz yuman zalimlerin mi? Kan damlýyor Hocalý topraðýna, kan! Can veriyor insanlar En kalleþ biçimde ve En aðýr iþkencelerle… Öksüz kalýyor çocuklar, Çocuklar yetim! Çocuklarda ölüyordu sahi, Ayrýmý yok vahþetin… Kin kusuyor ermeni, Kan kusturuyor Türk’e. Kaçmaya çalýþýyorlar çaresizce Kaçýþ var mý zalimden balam! Allah’ý yok keferenin Utanmasý yok! Ve susmuþ insanlýk, Sadece izliyor… Senin gözünden akan yaþ, Yerde kalýyor Ve sabah Hocalý topraðýndan Kan buðusu yükseliyor… Baþýmýz eðik önünde Hocalým, Elimizden gelen yok! Tutturmuþlar bir ‘büyük ermenistan’ Nankörlere hiç vatan olur mu Karabað’dan! Azerbaycan bayraðý göðsünü gere gere Dalgalanacak Hocalýdan Kanýmýz bir, özümüz bir Acýn acýmdýr Hocalým, yüreðimiz bir !!
Sosyal Medyada Paylaşın:
elif acar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.