Ýlhamýný Mecit Kardeþimden aldýðým bu þiiri Hüdai Kardeþime hediye ediyorum.
Dün ben gördüm Sina’da dudaklarý çatlamýþ,
Hararet son deminde her haliyle periþan.
Günlerce yürümekten tabanlarý patlamýþ
Sevdayý kapmak için amansýzca yarýþan.
Seraba dönüþtükçe feri kaçar gözleri,
Her adýmda artýyor yaþ yerine akan kan.
Allah’a yakarýþtýr Hüdai’nin sözleri,
Çöllerde yankýlaþýr yürek yakar an ve an.
Ýnip de aþaðýya Nil’de yudu yüzünü,
Aksi suda yansýdý dayanmýyor buna can.
Benzi kýþa dönse de söndürmedi közünü
Günlerce bitap kalbin yok mu sesini duyan?
Aylar sürdü yolculuk Medine’ye ulaþtý,
Mescit-i Nebevi’ nin kapýsý oldu ayan.
Peygamberin kabrine þükrederek yanaþtý
Rahman’a giden yolda vesileymiþ aþk-ý can.
Ne Leylaymýþ ne Aslý çaðdaki en büyük aþk,
Bizimkidir bizimki duyunca yürek yakan.
Ne saray istediler ne de sýrçalý bir köþk,
Sevdaya sembol olan Hüdai’yle Nazlýcan.
Ýsmail Süklüm
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.