Öyle sevimlisin ki kar beyazý günahsýz,
Kendi evladým gibi sevdim seni þeker kýz.
Böceklerim var benim, sen yegane sümbülüm,
Öykü adýnda kalsýn, destan ister bülbülüm.
Kollarýný açýp ta sarýlman ömre bedel,
Fýrtýnalar terk eder, melteme döner her yel.
Tarifi mümkün deðil, bilemem acep neden!
Çocuklar iyi anlar sevgilerin dilinden.
Yýldýzlarýmýz ayný, sen bir kanatsýz melek,
Bu canýma can gelir, ne güzel seni görmek.
Anýlarýmda yerin, solmayacak o resmin,
Gönlümü herkes bilsin, güller içinde teksin.
Mevla darda koymasýn, gam yazmasýn bahtýna,
Ayazda üþütmesin, bahar çýksýn yoluna.
Lale konmuþ yüzüne hiç yakýþmaz acýlar,
Bir gün aðlarsan eðer neþeden aksýn yaþlar.
Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.