yalan bir dünyada yaþadýðýmý düþünyorum bazen, dönüp arkama baktýðýmda sevdiklerim kayýp gidiyor elimden, tutamýyorum ellerini, soramýyorum eskisi gibi nasýlsýn diye, çünkü cevap alamayacaðýmý biliyorum kahretsin biliyorum.. acý bir gülümseme ile irkilip donup kalýyorum farkýndayým yok artýk sevdiklerim ne tatlý bir söz ne masum bir bakýþ ne baðrýþ nede çaðrýþ yok iþte farkýndayým, yoklar artýk biliyorum ama anlamak istemiyorum çünkü onlar benim sevdiklerim, nefretlerim gülümseyiþlerim, aðlayýþlarým, merhaba dediklerim yaþarken üzdüklerim arkalarýný döndüklerinde aradýklarým... þimdi yok iþte sadece hatýralarda tozlu sayfalarda karanlýk resimlerde... yalnýz býraktý gitti beni o kocaman yüreðiyle beni savunmasýz küçücük bir çocuk gibi býraktý ardýnda biliyorum istemezdi gitmeyi çünkü ben çok severdim onu.. þimdi yok yok aðlamak istiyor gözlerim tutamýyorum saklayamýyorum dökülen yaþlarý içimden gizlice deðil hýçkýrarak aðlamak geliyor çünkü çaresizim yalnýzým senin sýcaklýðýna o görkemli gölgen altýnda verdiðin deðerin altýnda çok eziliyorum ben çok özldedim senii çok çok ama çok çok.çok....
..........veysel aksak...... beni herzaman seven hiç yalnýz býrakmayan ellrine sarýlýp aðladýðým oðluma adýný veren..BABAANNEME ithaftýr... seni çok özlüyorum babaannem...
Sosyal Medyada Paylaşın:
veysel aksak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.