Virgülsüz noktasýz devrik cümleli türkülerim
Dil kanatýr içimdeki aðýtlarým
Zemheriye karýþmýþken geceler
Sefil bir sessizlik sarar sarý boyalý odalarý
Kýrýlmýþ çerçeveli resimlerin içine düþerken
Cam kýrýklarýnda kalýr bakýþlarým
Kirpiklerimde iki damla kan donuktur ayýn ýþýðýnda
Göðsümde kuruttuðum gülleri sularken gözlerim
Þafaklar uzar kalýr kýrmýzý kuru dudaklarda
*
Suskunluklar emzirirken içimdeki hücrelerimi
Ciðerim yanýyordu her bir yazýlamayan dizede
Tutkum içimde çýð yangýný açarken
Rüzgarýn ýslýðýnda daðýlýyordu küllerim
Eyy dizelerim..! yalnýzlýðým umut habercisi
Dokunamadýðým duygularým dökül artýk kaðýtlara
Kirpiðimde durmasýn artýk hüzün
Bulutsuz gökyüzünde gökkuþaðý çiz mesela
Gece siyah zincirlerini vurmasýn artýk düþlerime
Kalemlerin kýrýlmadýðý denizlere yelken açsýn kelimeler
Yetim kalmýþ þiirler yaðarken þehirlere
Sokaklar ýslak caddeler sessiz kalacaktý belki
Ama en azýndan gözlerime bulut çökmeyecekti
Saðanaklarda sýðýndýðým kayalýklarým aðlamasýn
Yosun tutarken bir yaným elimde iki damla tuzlu su
Oysa aþkýn mýsralarýyla sardunyalarý daha sulayacaktým
Sonbaharýn son yapraklarý avuçlarýma düþmeseydi eðer
Karlarý eriten kardelenli þiirler yazacaktým sayfalara
Buz tutmasaydý içimdeki kelimeler
Harfler sarkýk olup delmeseydi yüreðimi
Yazacaktým iþte hislerimi dizelere
Bir ben bir bu þehir þiirsizdik iþte bu gece…..