Bir Şubat Akşamı

hadi bu akþam býrakalým her þeyi
yaðmurlu bi günde ortaköye gidip bi kahve içelim karþýlýklý, derim de ben kahve sevmem
çay içelim benim çayým gözlerinde demlensin
sonra oturduðumuz yerden sessizce martýlarla selamlaþalým
yaðmurun ortasýnda topuklu ayakkabý giyen kadýnlarla dalga geçelim
ayaklarý kayýnca sinsi sinsi onlara gülelim
dedikodu yapalým,ama kendimizin dedikodusunu,kendimizi eleþtirelim baþkalarýnýn günahýna dokunmadan,sessizce
sen konuþ ben dinleyeyim,sen sus ben dinleyeyim
son görüþmemizmiþ gibi acýlý ilk görüþmemizmiþ gibi heyecanlý olsun
ellerim üþüsün, üþümesi gelmesede üþüsün;ýsýt yeter ki
saatime bakayým ikide bir.eve geç kalma korkum hep tetikte olsun.
sende kýz bana bi 15dakika daha otur, de.
ben kalayým ama eve gidincede azarý iþiteyim,olsun
martýlara son kez göz kýrpýp denizle karýþýk kokunu içime çekipte öyle gideyim.
ceketinin ucuna kývrýlmýþ kalan tütünün kokusunu ellerimde saklayýp öyle gideyim
bir þubat akþamý ezan okunurken Sinan Paþa Camiisin de Haydarpaþa’dan kalkan son trene yetiþeyim...
Sosyal Medyada Paylaşın: