SİYAH BİR IŞIKTIN,SEN

Bir gülün acýmasýzlýðýydý, beni aþktan soðutan
Ve pencereme konan kuþa raðmen hava soðuktu.
Rüyalarýn beyaz teninde dokunmuþtum hayallerime
Ondan beri aram bozuktu; sessizliðimle

Ben kara gözlerindeki ýþýða vurulmuþtum oysa
kirpiklerinden alev gibi parlayýp, beni ýsýtan ýþýða
Siyah bir ýþýktý güneþim,
Sen yanýmda olunca

Aslýnda!
Verilen ödüldün sen bana
Bir karanfil gibi, göðsümde taþýdýðým.
Gitmene raðmen, kurumayan yaþýma inat
Delice sevdiðim.

Zemheride açan çiçektin sen
Dallarýnda yaðmur suyu taþýyan
Kurak bir mevsimde yaðan yaðmurdun
Gönül daðýmdan vücuduma yayýlan

Yattýðým kanepede, uykusuzlukla savaþýrken
Durgunluðum sensizlikten mirastý göz bebeklerimde
Karanlýk bir geçmiþin satýr aralarýnda;
Susmayý öðrenmiþtim ben
Sen yoktun ya
Hayalini öptüðüm,
Ay ýþýðý tozu yuttuðum
Bir gecenin sabahýnda
Bilmeden sevildiðini öðrenmiþtin sen!

Bir serçenin gözyaþlarýnda þahitti hüznüm
Sensizliðe mahkum yüreðim,
Durmuþtu hani tam sokak ortasýnda
Yýðýlmýþtým boylu boyunca
Ama sen nereden bilecektin
Çünkü kara gözlerine çoktan
Gömülmüþtüm ben!...

11.12.2004
Hüseyin Özbay
Sosyal Medyada Paylaşın: