Ýçim acýmýyor aslýnda Bu yaðmurlarý ben çaðýrmadým Rüzgârlar mevsimsiz
Gece yalnýzlýðý getiriyor gündüzden çalýp Ah içimdeki boþluk Çýkmazlara gebe doðumlar tütüyor her yanda Beklemenin son duraðý Gelmenin gitmenin yasaklandýðý tabelalar Ve ben kendi içimdeki yolcu
Hasret þarkýlarý var baktýðým her yerde Notalar ben yazýyor Susuþlar ben
Boþluðumun her yaný duvar Ne baþým kýrýyor ne yumruðum Issýz bir çölde bir filiz soldukça yeþerir Adýný umut koyuyorum bir serçe yüreðinde Titriyor
Ellerimi uzatýyorum yine boþluða Gözlerim kapalý
Nefes almak vardý hayattan Günü yarýn gibi yaþamak Bulutsuz gökyüzünü bulutlar kapladý Gereksiz þimþekler dolaþtý sokaklarda Olsun Yaðmur taneleri de güzel nasýlsa
Gün bitti Artýk gecenin hükmü var gözlerimde Bülbül suskun Hasreti tütünüme sarýyorum Yol bitti
Kendi mevsimleri soldurdu beyaz gülü Bahçe tarumar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turgut GÜLER UZDU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.