Kötü gözle bakma bana öyle ulu orta
hiçbir gözle aþaðýlamadým ben seni,
bir hiç gözüyle bakmaktan baþka.
Saçýna kuyruklu yýldýz takmýþ
peþimden koþuyorsun,
birikmiþ aðýz kokundan
çeþit çeþit insancýklar yayýlýyor yeryüzüne,
biri gelip konuyor omzuma
kýrbaçlýyor ruhumu, sürmek isteyerek ateþine.
Nem oraný yüksek bu gecede
Ýstanbul’un boðazýna niyetlenmiþtik,
boðazýmýza dizildi Ýstanbul.
Kirli hayallerine asmýþsýn bedenimi
Boþuna çýrpýnma sana açýlmayacak gözlerim
yalnýz sorgulamak için açýlýr belki
hiçbir zaman, hiçbir yerde çözümlenemeyecek
sendeki bu sýr.
Oysa; kapaðýnda çocuklarýn gülümsediði
kalýn bir kitabýn satýr aralarýnda,
altý çizilmiþ bir cümlede buluþmak isterdim seninle
yani, henüz kurulmamýþ bir ülkenin baþkentinde
belki bir deniz kenarýnda düþlerken yaþamayý
sorgusuz sualsiz, sýrt sýrta ölmek olurdu umudum.
Sen ki ucuz seviþmelerin eskittiði aðýr akþamlara alýþýksýn
Seni benden çýkarýyorum
çorabý kaçýk üzüntülerini atýyorum içime
kümeleniyor boþ sevinçlerin
gecenin yýrtmacýndan yukarý bakýyorsun
beni bulmak için
kendinden geriye sayýyorsun öylece
tarihte yargýlanýyorsun.
Hücre ve sürgünde
vakitsiz iþkence odalarýnda
prangalarda buluyorum seni,
sýradan bir hastanenin en beter köþesinde bazen…
...
Yürüyebilir misin sen ardýna bakmadan
umursayarak,
birazcýk da olsa, beni, seni.
Bilirsin, gitmek bazen
geride kalanlarýn rahatý içindir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.