Gül,
Gül deðildi...
Kardelendi...
Biliyordu...
Onu öpecek olursa,
Onun arzu tuzunun,
Varak gibi olan yapraklarýný,
Eriteceðini...
Oysaki erkek beyaz güller,
Kocaman açýlmýþ pembe gelin
Güle,
Ne þehevice,ne aþkça bakarlardý...
Gül ki...
Ýstememiþti...
Onlarýn iþi sadece
Arzunun,
En þehevi yapraklýsýnda,
Dindirme çabalarýydý...
Kanmadý geçiçi hevesliðe...
Kanmadý gömlek hayallilere...
Cilt gibi aþk istiyordu...
Uzunca,kapkalýn,kopkoyu,
Bitmeyen ebegümeci olan...
Bir aþk...
Uyudu sonra sessizce...
Yaprak döküp...
Gece 4’ünde tekrar,
Açmak için...
Aþkça sarýlmak için...
Zerrelik iriliðinde
Açan pembe gözleri...
Kaldý birden,
Þaþý þaþkýnlýðýnda...
Geniþçe baris topraðý yoktu,
Köklerinde...
Uzundu ama kökleri...
Kil bir tasa,
Nasýl sýðardý ki...
Oradaki nem,
Kendilerine ne kadar,
Yetecekti ki?...
Ýyice soldurdu kendini...
Son nemini korumalýydý,
Ýçinde...
Yaþamalýydý...
O ki...Baris gülüydü...
O ki..En güzel parçasý,
Pembenin...Sevginin...
Güzel bir dört duvarlýya vardý...
Benliði...
Koca bir su kütlesine...
Yakýnlardý...
Küçük bukle saçlý kýz...
Almýþtý gülü...
Ciðerlerinin zerrelerine kadar,
Çekmiþti mistik-buruk aromalý,
Kokuyu...
Kýzcaðýzýda sevmiþti...
Barisin pembe aþk gülü...
Ve zamanlar týntýn kaldý...
Geçen akreplere yelkovanlara...
Bir gün
Kýz çýkardý su kütlesine...
Görücüye gider gibi,
Parlak renklere büründü,
Baris gülü...
Saldý aromalý kokusunu...
Birden geldiler,
O suya...
Aman allahým!!...
Nasýl bir ufuktu?...
Nasýlda ebediydi?...
Nasýldý insan kokusu?...
Ve rengi...
Mavinin her tonunu,
Safir etmiþti,
Çarþaf elbisesine su...
Ve gül,
Adsýz ebedi suya,
Gönül baðlamýþtý
O anda...
Aþkýný çalýþtýrmýþtý...
Narin pembe bedenindeki...
Ýçtendi kekeme çýkan...
Duru olmasý gereken sesi...
"Merhaba...Bana adýný nakþedermisin?..."
Deniz o mistik kokuya,
Hayran kalmýþtý...
Gönlü gitmiþti,baris gülüne...
"Merhaba sevgili...Ben Deniz’im..."
Deniz...
Deniz...
Çaðlýyordu zerre bedenine...
Sevgili demiþti ona...
Ki zaten,
Ýmge sevgilileriydi...
Edebi sözlere yatan...
Zaman kavramý kayboldu,
Onlara...
Gün batýyordu,
Sevgilisi denizin ufuksuz,
Ufuklarýndaydý...
Nasýldý parselleri...
Çað açýldý içine...
Deniz çaðý...Ebedi deniz çaðý...
Deniz aþk dalgasýný yarattý birden...
Aldý gülü topraðýndan...
Yakýnýna çekti,
Çekti...
Öpücük istemiþti deniz ve gül...
Birbirlerinden...
Gül,
Gül deðildi...
Kardelendi...
Biliyordu...
Onu öpecek olursa,
Onun arzu tuzunun,
Varak gibi olan yapraklarýný,
Eriteceðini...
Ýþte...
Yinede öptü...
Batýrdý aroma kokulu suya,
Pembe yapraklarýný...
Deniz çekti içine...
Çekti...Çekti...
Gül...Yanmýþtý...
Ölmüþtü benliði...
Bakire deðildi aþký...
Ebediyete kadar,
Denize vermiþti...
Ve o olmuþtu o...
Denizse...
Aþkýndan kahrolmuþtu...
Ama içindeydi iþte...
Ýçindeydi ebedi aþký...
Ve hep yaþamýþtý,
Sevgisi...
Ondan dolayýdýr...
Dalgalarý...
Ondandýr aromalý kokusu...
Ondandýr insanlarý çekmesi...
Ondandýr aþký...
Güle aþký...Baris gülüne...
ÞAÝR-Ý SÝNEM-Ý GÜZEL(Perizer...)
SÝNEM ÖZAÞGIN...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Kızıl Dudaklı Şiirler - Mavinin Çocukları... Mavi... Kızıl Dudaklı Şiirler - Şiir Ağacı... Bakır Kızılı... E y l ü l ' e . . . -_?AŞKZER...¿-_ Kızıl Dudaklı Şiirler - Orman Gözlüm PEYNİR-EKMEK DİZELER 5 SON... (Mavi Şiirler...) !^+((BİR ÖĞRETMEN GÖRDÜM...))+^! Deli Köşem - Seni Seviyorum....