Senin þehrin,
Ellerin istilasýna uðradý.
Nedenini sorma?
Ýstanbul benim için seninle vardý.
Baðý bozuk bir daðýn
Esintisine yaslanýrým.
Nerden geldiðini bilmediðim kýrgýn,
Ýkindiler gelir aklýma.
Mehtabýn gölgesi düþer, yaralanýrým…
Kapalý kapýlar
Ardýna saklanýrým.
Düþün olabilmek ümidiyle,
Adýnla baþlayan bir hikayenin vatanýna,
Rüya da olsa uzanýrým.
Sen çýkarsýn karþýma bu þehrin,
En ýssýz sokaklarýndan.
Viran olmuþ bu þehir de bile,
En güzel tebessümlerin altýndan sen.
Nehrin denize döküldüðü yerden sen.
Limansýz en derin okyanuslardan,
Enkazlardan,
Rüyam’sýn kovsam ayrýlmazsýn kapýmdan.
Sana varmanýn umuduyla,
Ayrýlýk fotoðraflarýna
Nam salmýþ bu adam
Ateþle fýrtýnaya…
Bekleyipte gelmeyenim…
Elbet sorarlar bana
Nasýl bilirdin diye? sözüm sana.
Ýndiðin hiçbir þehirde,
Mutluluktan iz býrakma.
Kimse böylesine bir sevdayý,
Ardýna takýp,
Dünyanýn sancýsýný sarýp sarmalamadý.
Ayak izlerimin öksüz düþtüðü hiç bir þehir,
Ruhumu özgür býrakmadý.
Her þey yakýþýyor þimdi bu þehre.
Ayýn doðmadýðý karanlýk gece.
Soðuk güneþ.
Rüzgar…
Etrafý sis kaplý tepe.
Toz… toprak…
Kara gözlerin bana daha da siyah.
Anlatamadýðýmsýn bende.
Leylam ol kalanayým dað gibi külfetine.
Susturamam …
Irak olma yokluðunun adýný koyamamam.
Neden gitme diyeceðimi anlatamam…
VEDAT BAÞSÖZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.