Türk’e Ýslam’a aþýðým
Yarin yolunda keþiðim
Hira daðýnda ýþýðým,
Tanrýdaðý’nda karým ben.
Geldim Yusuf’ça kuyudan
Hoca Yesevî soyundan
Tabduk emre ocaðýndan
Yanar sönmezem, harým ben.
Hain döþte mýzrak kýran
Âli huzurda diz vuran
Türk’ün özünü haykýran
Sazým, kavalým, tarým ben..!
Demir daðlar eriyende
Türk acuna yürüyende
Malazgirt’te, Rumeli’nde
Dün de bugün de varým ben.
Han’ým olur ise devlet,
Devlet olur ebed müddet
Gönlümüze yazmýþ hattat;
Türk’üm, Ýslam’a yarým ben.
Oynaþýr yýldýzla ayým
Deliþmendir gönül tayým
Diyarbakýr’da halayým,
Dadaþ elinde barým ben.
Gireyim gönül baðýna
Aþk damlamýþ yapraðýna
merhem diye topraðýna
Ellerimi banarým ben.
Musa olup Tur Daðý’ndan
Geçtim Ýsa çarmýhýndan
Aþkýn kevser ýrmaðýndan
içer içer kanarým ben.
Mansur gibi söz demleyip
Feryat ile, "Ya Hakk..!" deyip
Gerçeðe hicret eyleyip
Yaradaný anarým ben.
Gâh Yavuz’um, gâhi Yunus
Gâh mýzraðým, gâhi fanus
Külden dirilmez mi Kaknus?
Aþk odunda yanarým ben..!
Kadir Turan