Karanlýðý çok seviyorum. Aðladýðýmda görmüyor kimse, bükülmüþ dudaklarýmda... Seviyorum ben karanlýðý! Ne kendimi görüyorum ne de onu. Çok seviyorum karanlýðý Korktuðum zaman o beliriveriyor yanýmda Karanlýðý onun gibi çok seviyorum. Özlüyorum bazen. Kursaðýmda biriken acý nefesim. titreyen sesim Rengi belli olmayan dolmuþ gözlerim. zor oldu senden gidiyorum demek Ýhanet oldu. Mecburum ben karanlýða dost olmaya Mecburum, çünkü ben ihanete can verdim. Görme beni. Ben karanlýkta mutluyum bakma bana senden çok utanýyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
derya gül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.