Kâşif

yapraklarý kýrýlýyor geceyi bekleyiþimin de
uzak kýrmýzýmsýlarda dalgýnlaþan gözyaþlarý gibi
kömür kokulu bir kentin iç yakýcý hüzünleriyle
soluyor saklamak yaþamak arzusunu
bakir bir aþký korumak gibi
gerçeðin köþeye kýstýrdýðý kabuslardan...

hep buldum sandým seni
her bakýþta sen bakmýþtýn güya
ve sözümona her kent istanbuldu ikimize de
ölüme yataklýk yaparken böylece yokluðun
içimde filizlenen hastalýðýn adýydýn
aydýnlýðýyla
ilkyazlardan topladýðýn düþ yemiþlerinin...

kalbi atmaz oluyor insanýn
bu yalanlýðý çoktan seçmeli hengamede
kan ter içinde bir kavganýn
göz açýp kapayýncaya kadar bitmesi
ve taþralý bir kýþ mevsimiydi aþk
lacivert bulutlarla yoðun ölümcül o sessizlikte
böylesine sevmek
merdivenlerdeki ayak seslerine
açýlmamasýydý hiçbir kapýnýn...

korkulu bir bekleyiþin ucu açýk sonuçsuzluðunda
aðaç hýþýrtýlarýyla vurulur yenilgisine ömrün
yalnýzlýk denen en sinsi kaþif
ve ancak kendini keþfedenler ölür aðýz tadýyla
ve öyle anlarý olur ki düþünmenin
insan ateþe bile acýr
ama acýmaz kendi yüreðine
sevmek tek eksiðini tamamlamaktýr sonsuzun
sen zamandan adýnla asla anýlmayacak acýlarýmý
ben de senin kusurlarý keþfedilmemiþ güzelliðini kurtardým sevgili
yarattýðýmýz bu artýnýn öyküsü eksik ayrýlýðýnda
senin adýna da gönendiriyorum sokaklarý...




kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: