Tutkularým… Baþkalarý gibi; Yaþayamadýðým Acýlarým…Girdabýn kara katran çukurunda hüzünlerim... Yüreðimin peþini býrakmayan; Uzaklaþtýramadýðým Anýlarým… Yaþamýmýn gizemlerimde yalnýzlýðým... Çocukluðumdan bu yana; Bir türlü Baþkalarý gibi olamadýðým,olmayý hayallerime bile konduramadýðým... Ve þimdi; sonsuzluðun harelerinde renk cümbüþü Sevdalýsý olduðum yalnýzlýðým… Coþkun bir sel…Ya da bir pýnar gibi Yalçýn kayalýklar ardýnda,cennet pýnarlarý gibi ... Þahikalarda doðan Sonsuzluðum, Güneþten aþaðý yuvarlan Bir yaným Ya da bir þimþek…Çaktýðýnda Gökyüzünde parlayan Bir grimsi bulut… Mavilikleri ardýnda býrakan Pembeliklerle Akýp giden yanýbaþýmda öylesine Bir karamsar, sonsuzluðun peþinde Çýrpýnan Bana ve tüm varlýða kuþ bakýþ bakan bir ruh gibi Sonsuzluðun pençesindeki.. Garip yalnýzlýðým… Sosyal Medyada Paylaşın:
hasanhkoken Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.