umutlarý koydum hepside ayný þiþede uzak ýrmaklara attým var gücümle ümitleri taþýyan dalgalar arasýna öylesine oturdu bir yaprak gibi inceden ince bir aþaðý bir yukarý oynaþýr artýk dönencelerde
uzak ýrmaklarý seyretmekte varmýþ ýþýksýz köþelerden
usta çok özledim be denizlerin mavisini yeþile boyayan yosun kokusunu tuzunu yalnýzlýk var sadece bu kum tepeciklerinde
eskilerde çoktan denize ulaþmýþ
düþünürken düþ çaðrýlarýnýn yýktýðý zamanlarý sanki çok zaman önceden mi gitmiþ hayatým ne ben böyle sevdalara hiç özürlü kalýrmýydým ýrmak yataðýný öylesine yýkamýþken nedensiz iþte parlayan kayalara baþýmý çarparak uyandým
alýn bana düþen payý da veriyorum her birinize
alýn iþte çýnarýn gölgesi uzuyor temmuz sýcaðýnda ben yine de güneþte kaldým hayret usta tüm evren sanki hýnca hýnç ve mahpusta bile aydýnlara yer kalmamýþ
mavileri yeþile boyayan yýldýzlý geceler nerede
Sosyal Medyada Paylaşın:
sayakpusat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.