hiç bu kadar uzun yazmamalıydım

sözler savrulurken uçurumlara
rüzgarsýz, hacimsiz ve sevimsizdiler
boyandý gözler hedeflere
tek bir renk dahi göremeden

figüraný olduk kendimizin
bize biçilen tüm roller
anlamsýz

mucize arayan ucubeler
hiç farkedemeden
her yeri taradýlar sanki

ve yanlýþ yollar iþaretlenmiþ
baþlar çoktan eðilmiþti

biraraya gelemeyen
iki yakasýydýk
vasati cümlelerin biz

bir kabile var civarda
dilini bilmediðim
ve içimde bir isyan
kimselere tarif edemediðim

kýrýlacak tek bir dostum yoktu
üzülsem mi? sevinsem mi?
bir türlü karar veremedim

ah bu yalnýzlýklar

kendimden þüphe eder oldum
ikinci bir ben bulsam
kavuþamayacaktýk vuslatlara

ayný günü tekrar yaþamak
mümkün mü soruyorum
ayný günü tekrar yaþamak
ve aynýsýný düþünmek
mümkün mü acaba...

düþürdüklerimiz var topladýklarýmýz
yürürken bu yollarda
bir saniye olsun razýyým
haydi dön dönebilirsen geriye

önce düþünmenin gerekliliði lazýmdý
ondan önceyse
neden düþünmediðini farkedebilmek

her aný satabilmenin derdinde
öyle bir telaþeydi ki
boþ kalmanýn soluðu
ensesinde her daim tüccarlarýn

sen sen ol
her anýný pazarlayan
ucubelere gülme sakýn!
tek dertleri kendisiyle
baþbaþa kal(a)mamaktýr onlarýn

ve gözler
ve burunlar
ve diller
aracýsý olur en sefil pazarlýklarýn

ve o gözler
ve o burunlar
ve o diller
uzuvlarýdýr artýk
kendinden kaçmalarýn

oyalanmanýn
binbir türlü yolunu bulupta
yine de kaçamamaktý
kendi sefaletinden bu

oyalama hayatlar
gözleri boyama faaliyetlerinde
hiç yorulmazdýlar
inan buna nolursun...

beraberliðe razý iki takým gibi
sadece geriye ve yana pas yaptýk
bundan daha sýkýcý bir doksan dakika
hiç yaþanmamýþtý

kelebekler
konamazdý çiçeklere
öylesine korku dolu
kanat çýrpa çýrpa can verip
kârdayýz sandýlar...
yazýk...

ellerde tabletiyle androitler
zamaný katletmenin
aracýydý kendimize

parmaðýný cebinden kaldýramayan
telaþeli ve boþ bakýþlý gençler
her mesajýn ardýndan
derin bir ohhhh çekiyordu...

böylesi bir savurganlýk
tarihte görülmemiþ
artýk zirvesindeydik uyur gezerliðimizin...

en verimli ve en anlamlý vakitler
uykudaydý
hiç sýkýlmadan
hiç deðilse dinlenerek..

mide bulandýran karýnlar
koca daðlar gibi fýrlýyordu ileriye
merdivenlerinde yükseldikçe yalancý zirvelerin

ve kibir yüzlerde taþ kesiliyordu
hiç bu kadar emin olmamýþlardý
kendilerinden...

26.07.2012


Sosyal Medyada Paylaşın: