Ne zaman çiçekler açsa kýrlarda, Ýçime kokun dolar nefes nefes. Dallarý pýnara uzansa bir salkým söðüdün, Avuçlarýmda su, Saçlarýmý ýslatýrým seni özleyerek.
Bir gece vakti Þimþekler çaksa ansýzýn, O sonsuz aynada Cemalin parlar güneþ misali. Sonra karanlýða karýþýr avuntular, Ellerim boþ Yýldýzlar kadar uzaktasýn aþikâr.
Bahtýmýn yollarýnda Bir yaným diken, diðeri gül. Ah rüyalarým, ah hayallerim, Siz olmasanýz, ne olurdu hallerim! Gözlerimi yummakla baþlar vuslat, Ne zaman uyansam Yine hicran, yine hicran!
Duygularýn girdabýnda Baþým dönüyor neyleyim! Anla beni, kirpiklerim üþüyor, Aklým þaþkýn, fikrim þaþkýn gözleri buðulu yorgun bir garibim. 23.07.2012-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
yaban böceği Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.