Çocukluðuma dönmek istiyorum,
çocukça sevilmeler için…
Sen sev beni,
bir sen sev anne…
Bir senin sevgin, yeterli…
Uðrayayým yanýna özlemi bahane edip;
ikimiz olalým anne…
Bir sen, bir ben…
Baþýmý kucaðýna yatýrayým,
Saçlarýmý okþa…
O eski emzirme seanslarýndaki gibi,
ben uyuyamadýkça,
uykusuz kal benimle gece boyu,
acýlarýmý paylaþ,
her hýçkýrýðýmla sarýlayým
yüzümü boynuna gömerek,
ne olur anne…
yalan söylendiðinde
burunlarýn uzayacaðýna inanacaðým,
yalan söyledikçe
burnumu yoklayacaðým
masallar anlat
anlattýðýn masallarda yaþayayým
bazen beyaz atlý prens olayým,
bazen bir çizmeli kedi olayým,
hep onlar gibi yaþayacaðýmý sanayým…
yalan olan yaþammýþ anne,
masallarýn realitesi karþýsýnda…
bana bir masal anlat anne,
içinde yaþamýn yalanlarý olmasýn,
duygularýmý anlat
dinleyecek birilerini bulabilirsek
içimde senin þefkatine duyduðum hasretim kadar büyük
hasret duyduðum þehrimi anlat;
dokunmak isteyip dokunamadýðým
sevgiliye duyduðum hasretim kadar
çok hasret duyduðum
sana özlemimi anlat…
anlat bana ayný masallarý,
bir daha yaþanmayacak çocukluðumdaki gibi...