KENDİMİ ARIYORUM

Yedi dört þiddetinde depreme uðramýþým
Felaketin yasýnda kendimi arýyorum.
Viran olmuþ haneler sessizce aðlamýþým
Enkazýn ortasýnda kendimi arýyorum.

Yalancý bir mutluluk kollarýmda gezilmiþ
Sanki ayrýlýðýmýz önceden sezilmiþ
Odalarda dolaþtým hayallerim ezilmiþ
Kahrýmýn ertesinde kendimi arýyorum.

Tükenmiþ kavislerde ovalar yüce daðlar
Molozlarýn altýnda hazana dönmüþ baðlar
Ýnleyen aðaçlara bakan gözlerim aðlar
Parklarda kuþ sesinde kendimi arýyorum.

Küsüyor bak bulutlar döküyor damlalarý
Hüzün sarmýþ ruhumu yine geceler yarý
Sönüyor heyecaným yitirmiþ baharý
Sonbaharýn pusunda kendimi arýyorum.

Sanki kadermiþ bize depreme olduk üye
Hiç düþündünüz mü siz bu bela niçin niye?
Bir ümitle ben beni belki bulurum diye
Cesetler arasýnda kendimi arýyorum.

LEYLA GEVREK

Sosyal Medyada Paylaşın: