Taþlar sonsuz iþlenmiþ ancak kendine gelmiþ
Ýstesen de gitmeyen dostumuz toprak ana
Güzelliði uçurum üstünden aþan selmiþ
Kirletsen kir tutmayan dostumuz toprak ana.
Ne ekersen biçersin sessiz çile çekersin
Bulutlarýn dansýný bade gibi içersin
Her mevsim ayrý ayrý bin bir rengi seçersin
Yeþilini atmayan dostumuz toprak ana
Dikilince tohumlar fidanlar filiz verdi
Kokuyla renk birleþip bize ortaklýk kurdu
Bayrak göðe yükseldi ufuklar alý serdi
Hiç inat etmeyen dostumuz toprak ana.
Topraktan gelen herkes topraðýna dönecek
Ebedi yanan yýldýz her gün yanýp sönecek
Bulutlar aðlayacak yanar daðlar yanacak
Kaþlarýný çatmayan dostumuz toprak ana.
LEYLA ÞAHÝN GEVREK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.