hazana dönmüþ baharlarýmý toplayýp
viran olmuþ mabedimizin dört duvar enkazýna býraktým
açmadan soldurduðun beyaz güllerimi
bu kasabada her yolun sana çýktýðý sen çýkmazýna
özleminle yanmýþ yüreðimi
hiçliðin kimsesizliðimin buz kesmiþ ayazýna terkettim...
her biri kör kurþun
göz yaþlarýmý bu þehrin kaldýrým taþlarýna döktüm
hüzünler satýr baþý yaptý
kuru yaprak misali düþtü amansýz rüzgarlarýn ardýna
tunca kesmiþ bir eylül akþamýnda
ufku kýzýla boyalý yarýnlar adýna
bir avuç kan dökülmüþ göksunun
serin sularýna yakamoz ölüleri arasýna
fesleðen kokusuyla düþtü ölüm sessizliði ardýma...
susuyor zaman susuyor deli deli esen rüzgarlar
zehir zýkkým vedasýz ayrýlýklar...
yaþanmamýþ yýllarýn ahýný
yüklüyor günahsýz bir eylül akþamýna
yorgun þafaklarda
bir damla çið tutunuyor dalýnda solmuþ gül yapraðýna
perdeler ardýnda umudu tükenmiþ
feri sönmüþ gözlerle yorgun yaþlarla
þiirler mi yazýlýr sanýyorsun
kekeme heceler kifayetsiz artýk kelimeler
matem esvaplarýný kuþanmýþ
kör kütük þarhoþ kara zindan geceler
esir düþmüþ acýmasýz zalim yarýnlara
dünde kalan boynu bükük hatýralar
gidenler dönmüyor
sensiz yarým kalan diðer yaným kanýyor...
Hasan ODABAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.