göksunun serin sularýnda yakamozlar ölür
gökyüzü aðlar yýldýzlar söner bir bir dökülür
sol yanýmda
soysuz bir yara sökülür
kanar soluðumun kýyýsýndan nefesim
sensizliðe savrulur bin küfür...
yanlýzlýðýmý hiçliðimi
kara derili kükremiþ dalgalar döverde çoðalýrým
kumsala serilirim medcezir artýðý olur
günle birlikte yavaþ yavaþ ölürüm
yýldýzlar gibi kalabalýðýn ortasýnda yalnýz
bir baþýma
ölürüm...
gör iþte suda yandý ey aþk
düþlerim göçmen kuþ misali yorgun düþtü
ufkun
karalara bulandýðý bittiði yerde
yapayalnýz yokluðuna karýþýp ölürüm...
doðduðum
doyduðum
ve öldüðüm yer yine sen...
son bir kaç damlanýn düþtüðü
öksüz saatlerin dakikalarý sorguladýðý yerde
sana aðlayacak
buz kesmiþ parmak uçlarýmda kalemim
belki aklýmdaki son þiirin mýsralarýnda hece hece ölürüm...
Hasan ODABAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.