SEN YOKTUN

Dolaþtým sahili, bütün bir gece,
Mehtap vardý, deniz vardý, sen yoktun.
Sabah oldu, gün doðdu, oturdum kayalara,
Güneþ vardý, hayat vardý, sen yoktun.

Ellerim ceplerimde, yürüdüm caddelerde,
Pasaj vardý, market vardý, sen yoktun.
Bir minibüs durdu, hemen yaný baþýmda,
Ýnen vardý, binen vardý, sen yoktun.

Bir serseri gibiydim, sokak, sokak dolaþan,
Dostlar vardý, düþman vardý, sen yoktun.
En kuytu köþelerde, sessizliði aradým,
Parklar vardý, banklar vardý, sen yoktun.

Saatlerce yürüdüm, anahtarlar elimde,
Kapým vardý, zilim vardý, sen yoktun.
Bu yorulmuþ bakýþlar, dalarken uykulara,
Rüya vardý, düþler vardý, sen yoktun.

Þu kalbimin içinde, eserken fýrtýnalar,
Rüzgâr vardý, yaðmur vardý, sen yoktun.
Sen anýlar diyarý, mor daðlarýn ardýnda,
Hayal vardý, gerçek vardý, sen yoktun.

Sen yoktun... Sen yoktun ama
Ben hiç sensiz kalmadým ki...
Sen benim yüreðimde, her zaman benimleydin.

N.Gökhan SONSEL



Sosyal Medyada Paylaşın: