ve yazdı insan...

Asýlýp Kesildi umutlar
Duygusuz kaldý insan...
Yoruldu insan
Düþlemekten, hep yenilmekten!
Patlamaya hazýrdýr insan!
Sabrý çoktan tükenmiþtir
Söyleyecek çok þey varken
Diyecek birþey bulamamýþtýr insan
Eyvaallah demiþtir yinede
Ardýndan susup
Seyretmiþtir olanlarý...


Ne demeliydi insan?
Acýlar çýðlýk çýðlýða iken
Sesini duyurabilir miydi?
Anlatsa anlarmýydý ki derdinden halini?!
Anlamazdý O!
Suçlamaya programlý iken...


Kaleme sarýldý insan
Kara gözlerinden akan yaþlardý mürekkebi
Ýçine týktýðý her neyse
Her damlada dökülüveriyordu kaðýda
Meðer ne dolu imiþ içi, ne boþ imiþ hayat!
Tüm anlam ve insan karmaþasý içinde
Sonuca varmýþtý insan
Rab’dan baþkasýna baðlanýlmayacaðýný anlamýþtýr
Öðrenmiþtir güvenilmeyeceðini güzel yüze


Sona ulaþmýþtýr insan.
Nasibini almýþtýr hayattan
En acýmasýz þekilde öldürülmüþtür yaþarken
Hisleri çalýnmýþ, hissiz ve ýssýzlaþmýþtýr


Ve artýk donuktur insan,
Yaþayan ölüdür...



Konuþmak yerine yazmayý tercih etti Keyhar
S.Keyhar |F.E © 2012 Temmuz
Sosyal Medyada Paylaşın: