ya
Varmisin
Varmýsýn
Çýðlýðýný duyuyorum ; sessizlik, yalnýzlýk
Odaya girdim kimsecikler yok benden baþka,
Dolanip duruyorum...
Taþýyabileceðim kadar yüklüyüm, beni afedin....
Görebilirmisin beni ,
Sana bakiyorum, baktýðýn aynanýn ote tarafindan
Beynimde hayalimdesin
Soylemeye korkuyordum kapiyi çarpip kactim
Niye diye sorma
Öyle iþte...
Cennete baktim, cennet te bana bakti
O bile yalnýzken hiçbir þeydi
Sunacaðý güzellik yoktu çünkü
Olmasak ne kadar yasayabilirki,
Bir kac saat, bir kaç gun, ya da yýl
Gün gelir, gün gecer
Bu seslerdir beni uyutmayan
Yalnýzlýðýn sessizliðin çýðlýðýdýr
Nedir büyük olan dunyada
Nedir kavgam, nedir amacim,
Neyim var neyim yoksa yalnizligin ,sesizliðin cýðlýðý aldi elimden
Artýk kendime zaman ayirmam gerek
Hýzlý koþmam gerek bilinmezliðe ki yanlýzlýðýmý unutayým
Sence unutabilirmiyim?
Yolda yürürken düþen birinin kaldýrýldýðýný görüyorum
Harcanan enerjiyi görüyorum...
Ama cevremizdekileri de kolunda tutup yere en hýzlýbiz çarpmýyoruz mu?
kimse görmüyor,kimse duymuyor ama
Etrafin insan dolu ama içimde yalnýzlýðýn çýðlýðý yankýlanýyor
Kimileri kaldýrmaya çalýþýrken
Kimileride yüreðindekini firlatiyorlar farkýnda deðiller!
Ýcimdeki guzellikten, aþktan yana kalan kýrýntýlarýnla avunuyorsam
Sessizliðin yalnýzlýðýn çýðlýðýyla uyanýyorsam
Cenetin olmuþsa cehennem
Ne yer kabul eder beni nede gök...
Ver elini artýk elime, bak gözlerime
Belki de biz kurtarýrýz sevdayý kimbilir...
Kendimizi kurtaramasakta
Yalnýzlýðýn, sessiz çýðlýðýný boðariz
Yeterki inan yureðine...
Ver elini elime, tüm sevdiklerin adýna
Varmýsýn son bir defalýðýna...
Yasam Umut(turan)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.