ey hayat serzeniþim sanma dilimden dökülenleri
olsa olsa yorgunluk olur kelamýmdan sýzanlar
zira yerlerde sürünen aklýmýn aþký
ve aþk dediðin her zaman kýrmýzý
ey hayat hep yeþil kýrlarý çaðlayan dereleri çizecek deðil ya
arada yeþil kýrlarda yýlanlar akrepler
çaðlayan derelerde piranalar sürünüyor
üstelik hiç biri ölümü getirmiyor
yaþamayý okuturyor satýr satýr
ey hayat iki tarafýda ilik bir eski usbasýn
ne mutlu düðmesini bulana...