esme
uzak nehirlere b/akan gözlerimde
ve aldýrma
býrak geç
kirpiklerimde çöl içen her gece
yanýyor dilim öyle böyle
gök kurur bir gün
ve toprakta ölür bilirsin ya
sen ki yüzüme bir Eylül gibi her düþtüðünde
var ya þuramdaki yara
baþlar iþte þöyle ne bileyim
azgýnca kan(a)maya
bakýþlarýný çek tenimden
toprak diye içimde aranma
öleyim diyorum býrak
dönüþü olmayan yaþamda
ismimi
bir daha anma
gelemem ömürcüðüm
kalbim ecel baþýnda can dilenirken
sen dahasý bir umutla
tutup ta aþký
taþ baþýma vurma
ellerimde tuttuðum hayatýn yüzüne
durmadan kazýyorum bir þeyler
týpký bir deli misali
baktýkça a þ k sýzlaþýyorum seni
sebepsizdir bazen sevmek
bilirsin
ve unutmak birini bir nefes gibi
en zor olan diyorum
belki bilmiyorum
boðuluyorum iþte sarý bir visal demi
dilimde ölüyor þiirler
ve þairler aðzýmda
ýssýz koca bir þehir gibi uzar
aþk kalbime varýnca
sana küs her nehir
yüzün gibi üþüyor aðzýmda
pencereme güneþ her çaldýðýnda
ve yar sýzýlarý dolunca gözlerime
savrulsam diyorum direkt sana
doðru
la
doðru
la
sa/vur beni sende
ben gördüðün düþün ilk sabahýnda
ve içimden serçe kuþlar havalanýyor
kudurmuþ gözlerine ulaþmak için
kanatlarýmý göklere baðýþlýyorum
geri dönen her sonbaharda
sen gibi düþsün diye
Eylül kokan koy(n)uma
harlan bakayým þimdi
çünkü bu Eylül dediðin
hiç öldürmüyor sevgili
soðul sanda kaynayan su gibi
MHD
hayateylülyirmibeþ