o karanlýk gecenin ilk ufuðunda uyandým bugün seni dinledim kuþlardan biraz hüzünlüysede sesini sevdim kendimi avuttum þarkýlarla sen gidince... gözlerini denize sakladým ýþýldasýnlar bana sahilde adýný haykýrdým martýlara ezberlettim sen gidince... nehir gibi boþalttým gözlerimi kulaðýn çýnlar diye bir de hýçkýrdým ama yine hissetmedin biliyorum çocuklar gibi oturup aðladým sen gidince...
Osman ÇELÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
BYÇELİK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.