þarký türkü yas
bu yaz
o þehirde bu þehirde
sayende
hadi gayret et büyü biraz
ya da düþ artýk
öl sen de
sürünürken dizlerim acýrdý
dar sokaklarýnda çocukluðun
emeklemeyi atladým koþmayý öðrendim
ondandýr þimdi kan gördüðümde
inadýna yarasýna basmam çocukluðunun
senin aðlamayý sökmenin çok öncesinde
dilime sus vurdu diye ýþýklý yalanlarý babamýn
gözlerime gülmeyi öðretmiþtim ben
loþ koridorlarýnda annemin
naylon arabalarým vardý doðru
benim de
tekerleri birbirinden eþleme
ne bez bebek salladým dizimde
ne sallandým ninnilerin uyutan beþiðinde
her mevsimim bir mezar sevda takviminde
ki kefensiz gömülmeye gönüllüydüm
her seferimde
üç kiþiye has klasik oyunlarýnda aþkýn
yalanýn hafifliðine sýðýnýnca tamamý oyuncularýn
bana düþer aðýr kadýný olmak iki kuruþluk adamlarýn
öyle ürkek öyle acizdir ki kalemi oyunu yazanýn
soru soru yýkýp sahnelerini birazcýk aklýn varsa
geçmeyi öðrenirsin ötesine kaðýttan adamlýðýn
hadi gayret et az
býrak beþ perde öncesi eskittiðin
aþký asýrlýk bilirdim tekerlemelerini
büyü artýk ya da sus biraz ne olur
o sefil sevmelerinde bir kerecik insan gibi
öl sen de