ne çok acýyorsun içimde
gecelerden sabaha
kýrarsam dallarýný
kökünden kurursan ya
girdiðin atlas
iç deniz dalgasýnda
yýldýzdan bozma fener
yanar söner koyumda
suyumu ödünç versem
çarkýný döndüremezsin
yaralý bir gülüþ
bir kýsýk bakýþýmdýr belki
ya da bitmelere kurulu sancý
adý mýdýr merhaba
demeden bilemezsin
yürek dar
derli toplu sýzýsý
dýþarýsý soðuk içerde ölüm
gel kapa gözlerimi
bu mevsim gidemezsin