İzmir Sevdalısı

Ýzini kaybettim gençliðimin.
Ýzmarit misali düþtüm kaldýrýmlara.
Bir sarhoþ kusmuðunda kirlendi,
Senli hayallerim.
Oysa ;
En çok seni sevmiþtim Ýzmir,
En deliþmen çaðýmda.
Martýlarla bölüþürdüm kuru ekmeðimi.
Güzelliðini düþlerimde görürdüm,
Güzellerini kaldýrýmlarýnda.
Gölgem beni býrakmazdý,
Ben gölgemi sürürdüm yollarýnda.
Bir de,
“Ýzmir’in kavaklarý,
Dökülür yapraklarý.
Bize de derler çakýcý,
Yâr fidan boylum,
Yýkarýz konaklarý.”
Türküsünü söyler,
Ege’ye efelenirdim…
Dedim ya!
En çok seni severdim Ýzmir,
En deliþmen çaðýmda.
Fildiþi bir gerdanlýktýn Ege’nin boynunda.
Ýsterdim ölene dek olalým,
Sen benim koynumda,
Ben senin koynunda…
07.11.2007 Ýbrahim KÝLÝK


Sosyal Medyada Paylaşın: