Ýçten içe,
Sevgi sarmýþtý,
Zerre bedenine...
Ebrulinin kol gezeceði,
Ebegümeç kanatlara
Sahip olamk,
Hayalperest yapmýþtý...
Minik týrtýlý...
Yediði elmanýn üstüne,
Uzatmýþtý boncuk ayaklarýný...
Aklýnda dizeler...
Kalbinde ebegümeç hayaller...
Gözler,
Vahþi ayýn saydam büyüsündeydi...
Minik tebessümle...
"Ömr-i Tehim bitecek!" diyordu...
Yahut ki...
Bedeni kadar ömrü olacaðýný
Bilemiyordu...
Hayalden sonra...
Vahþi ay
Kapattýrdý gözlerini...
Elmanýn,
Mistik kokulu yapraðý...
Þemsiyesiydi...
Ulur rüzgara karþý...
Uyumuþtu...
Ýnsanlýða saatlik,
Týrtýla ebedi gelen
Süre kadar...
Uyumuþtu...
........................................
Az gitmeyen,uz’un týntýn kaldýðý...
Dere tepelerin bile çöl olduðu
Zamanlarda...
Açtý zerrenin de zerresi gözlerini...
Hala ruhu aynýydý týrtýlýn...
Bedeni ise...
Ebruli ebegümeci olan,
Kanatlý bir kelebekti...
Tebessümü ýþýl ýþýldý...
Sesini nakþetti...
Ovalara...Bayýrlara...
Yad türküsünü söylemiþti...
Nasýlda salýnýyordu?...
Sanki bir dilberdi...
Nasýlda gülüyordu?...
Sanki bir çiçekti...
Nasýldý ya,
Yaldýz gözleri?...
Yýldýzlar utanýrdý...
Tapar gibi,
Secdeye yatarlardý..
Bakmaya doyamazsýn...
Dokunmaya kýyamazsýn...
Nazlý sevgili gibi,
Zerre yanaðýna,
Ýz konduramazsýn...
O ki...
Ebruli ebegümeç kanatlý,
Dilber kelebeðiydi...
Erkekler
Kanatlarýnýn ihtiþamýný
Sunardý...
Beðenmezdi,
Ebruli kanatlý...
Ve yahut...
Kendisi gibi
Bir ebruli kanatlý,
Çýkana dek...
Nasýlda atýyordu kalbi?...
Bedeninden büyüktü sanki...
Nasýlda buðulanmýþtý gözleri?...
Aþk sislerinin derinlerindeydi sanki...
Tebessümler...
Þiir dizesi gibi...
Ruhlarýna,
Ýnce ince kanatlarýnýn
Damarlarýna
Dikiliyordu...
Renkleri safir gibi
Parlýyordu...
Aþk onlarý sihirlemiþti ...
Resmen...
Onlar için saatler...
Asýr gibi yaþanýyordu...
Kollar kenetli...
Kanatlar,
Tabiatýn tüm renkleri...
Ve ikiside,
En küçük sevgililerdi...
..........................................
Ve akþam...
Gece yine,
Gösteriþli kaftanýnda...
Ay,
Vahþi saydamlýðýnda...
Ve son dakikalarýydý,
Ömürlerinin...
Ýki ebruli kanatlý,
Son bakýþmalarýndaydý...
Tebessümler,
Son kez kalp dikiyordu...
Ebegümeçler
Sanki yýl gibi
Yaþlanmýþlardý...
Pul pul dökülüyorlardý...
Son kez vahþi aya,
Bakmýþlardý sessizce...
Ve son sarýlýþlar vardý...
Sevgice...
Nasýl bir sarýlmaydý?...
Sanki bir aþk gibi...
Nasýl bir sevgiydi?...
Sanki bir insan gibi...
Kanatlar,
Ebruliðini soldurmuþlardý...
Bedenler,
Zerredende beterdi...
Ve o elmanýn,
Mistik kokulu yapraðý...
Mezar taþý olmuþtu...
Topraklar örtüleriydi...
Ulur ýþýklarý...
Onlarýn cennetiydi...
Ömr-i tehileri bitmiþti...
Abýhayatlarý gelmiþti...
Ve iki,
Ebruli sevgili,
Ebedi sevgilerindeydi þimdi...
......................................
Benim aþkýmda...
Böyle olacak iþte...
Rüya gibi!!!!!
ÞAÝR-Ý SÝNEM-Ý GÜZEL(Perizer...)
SÝNEM ÖZAÞGIN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.