Derin Oturdukça acýtan bir sýzý Acýttýkça Yüreðe inen Ayrýlýk hasreti
Eyvah…! Uðruna destanlar yazýlan Aþk bu olsa gerek Yüreðe düþen
O giderken Kar bulutlarý yorgan Anka kuþu yol arkadaþý Gözünü açtýðý coðrafyada Hayat buldu yeniden Lâkin o giderken Ardýnda kanayan bir yürek Hasretle Dönüþünü hayal eden Bir çift göz kaldý
Dönüþ bileti olmayan Kara trenin Kaçak yolcusu gibi baþý önünde Þehrin uzaðýndan Kayýp giden hayaller gibi gitti Gittikçe küçüldü Küçüldükçe Dev gibi oldu yürekte Kendi gitti Lâkin Yüreði Dað gibi yürekte kaldý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Moran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.