GÜNEŞİ GÖRMEK

Bu denli yakýnken bana sen,
Nasýl uzaktan bakacaktým ?
Çok benden, çok bilindikti herþey oysa;
Yanýbaþýmda, hatta daha da içimde olan bir þey...

Üstelik tam da ordaydým ben de,
Yolculuk deðildi bu artýk,
Ýçten içe bir buluþmaydý,
Ýçten içe yaþanan bir þey...

Kelimeler susmak içindi sanki bu mesafede,
Çünkü hiç konuþulmayandý söylenecekler,
Yýllarýn düþleri, yýllarýn özlemiyle doluydu belki de;
Yorgun, sessizliðe alýþkýn, bir lisanýn içinden...

Su istemeyi bilememenin þaþkýnlýðý gibi,
Sabahýn ilk ýþýklarýna gözlerini aralamak gibi,
Önce biraz esnemek gerekti,
Alýþýlacaktý elbet bu güneþli güne...

Belki de konuþmaya gerek yoktu o an,
Söze de, kelama da,
Güneþe bakma zamanýydý,
Ve sadece güneþi görmek…

Sosyal Medyada Paylaşın: