BEDENİMDEN KAÇAR RUHUM MAHALLEME

Bedenimden kaçar ruhum mahalleme…

Mahallemin Arnavut kaldýrýmýnda,
Bir eskici seslenir, mandal-leðen var,
Evde kadýnlar, camdan kulak verirken,
Gözüm kiriþte, arardým sevdiðimi…

Hava güneþli, sýcak yapýþýr tene,
Kuþlar dallara, tünek yapar ve sesiz,
Bakkal Mehmet amcada, tavla oynarken,
Zarlar uçar, baþý döner rakamlarýn…

Hatýrlarým çok gençtim, bedenimde…
Sanki dün gibi, yaþarým mahallemde,
Çocuklar parkta, bilye dizip oynarlar,
Bir salýncakta, kýz çocuðu sallanýr…

Kadýnlar toplanmýþ, hemen ateþ yakýp,
Demir sacý koyar, hamuru açarken,
Sohbetin damarýna, basýp kaynatýr,
Gözlemenin kokusu, siner evlere…

Çok özledim mahallemi, komþularý,
Anlatýlmaz, hüzün kaplar yüreðimi,
Hayat çok berraktý, masmavi gökyüzü,
Ýlk aþkým saklýdýr, orda masal gibi…

Hatýrladýkça gözlerim, dolar bir an,
Yüreðim sýzlar, hasretinden çarparak,
Komþu kýzý sanki bakardý uzaktan,
Bedenimden kaçar ruhum mahalleme…


Oktay ÇEKAL
09.01.2012-15.29
Sosyal Medyada Paylaşın: