Eziyorum Sana Olan Çocukluğumu

bu nasýl delirmek bu
içimde kanal kanal sancý gondollarý
sen acýlarýn kontesi el sallarsýn soðuk soðuk yangýn sabahýna uyanýþýma
ölmek ne kelime tiranlarýmda deprem kargaþasý
kan iþerim duvarlarýna baktýðýn kentin küflenmiþ sarýmsýlýðýna
bu deniz benim acýlarýmý taþýyamaz
bu deniz ýslanýr asit yaðmurlarýnda düþsel göðümün
bu deniz sýrýlsýklam bende çölleþmiþliðinle
bu deniz aldýrmazlýðý kuþkulu seviþmelerinin
korkarým basmaya
topoðrafyasýna içsel döngümün
bu kesme taþlar zifiri cehennem
bu taþlar anlarým senin yüreðinin özeti
bu taþlar kötülük sýrlarýný barýndýran
ben yeri deðil eziyorum sana olan uzaklýðýmý
her adýmda ibresini þaþýrmýþ felçli kartal ýssýzlýðým
kayalýklarýný özleyen balabanýn boyun büküklüðü þýmartýlmýþ ayrýlýðýmýz
satýrlarýna ihanet eden romansýn
dizelerine yabancý þiir
kentine el olmuþ evren gezgini
göðsünün kafesinde göðe ihanetli yaban sürüsü
sancýlarýmýn koridorlarýnda ýþýðýna rest çekmiþ yakaðandýr
vücut ýsýsýna duyarlý bir bombadýr ölmek
ansýzýn olmalý diyorum loþ deniz yorgunluðu gibi
ormanýyla vedalaþan bilge
yaþadýkça acý ne iþe yararý kovalayan elinin artýðý
çalýlarý aþkla tutuþmuþ çalý kuþu eyüp sabýrlý
nuhun gemisinde olmamak sanki yalnýzlýk
evren ve ben
kötülüðü düþünmenin peþinde aylak bir ozan
iyi olmak düþünmektir gece gündüz kötülüðü
acýdan yontmaktýr güzelliði severek ozan olmak
sonrasýnýn lakabý ölüm
kod adý: müthiþ yalnýzlýðýn dolaþmasý ayaklarýna
canlý renkleri boþlamýþ çan kuleleri beyninin
ve gridir tüm fasýl sesler
hayat yalnýzlýk karmaþasýnýn ucunda iki uçlu keskin býçak
haydi baþla aryasýna aptallýðýn
her üye kendinden menkul bir havari ve yalýn deðil konuþmalar
kendiyle sýnýrlý her ses bizsiz ah o iþte
o bizim yaman olmaklýðýmýz




kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: