Baþ baþayým gecenin yalnýzlýðýyla Ama gece benden habersiz Girdim gecenin koynuna sessizce Akþamýn karanlýðýyla...
Huzur içindeyim karanlýk gecelerde Ne bir azgýn surat, ne bir çirkin olay Olanlar hep karanlýkta kapalý...
Arada bir baykuþ sesi bozuyor sessizliði Gece tekrar baþlýyor sessizliðiyle Ben geceyi, gece beni; birbirimizi tanýdýk Ben daima unutulan aþýk, Gece ise ayný, sessiz, ürpertili gece...
Süleyman ÖZEROL 13 Eylül 1972 – Urfa
Sosyal Medyada Paylaşın:
Süleyman Özerol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.