Kırık Dökük Yarınlar
Ne güzel günlerdi seninle yaþadýðýmýz
Her aný paylaþtýðýmýz
Bulutlarý özgürlük abidesi yapýp
Huzurla yeni günlere uyanýþýmýz
Zamanla anladým ki
Biz geç kalmýþýz
Göz açýp kapayýncaya dek bitmesin derken
Ne çabuk geçti
Dört mevsim ayrýlýk için hep erken
Þimdi içimde matem
Tenimde gül yerine diken
Sancýlý doðar güneþ
Yokluðundan doðan
Geceden kalma kan ter, bitmeden
Dahasý sana isyaným var kader
Alnýmdan boþalsýn mavzer
Ölüp ölüp yok mu bu dirilmeler
Of kader
Bulutlarýn üzerinde uçarcasýna
Sürüp gitsin derken bu rüya
Yok/sunluðuna
Attýðým ilk adým da
Ýnanmak istemezken suskunluðunun adýna
Gitme kal
Sarýl bana
Sarýl diyordum oysa sana
Küçük bir çocuk gibi süzülseydik
Uçurtma gibi özgür
Belki bir kelebeðin kanat çýrpýþý kadar renkli
Bitmeseydik tükenmeseydik keþke
Yetim kalmasaydý yarýnlara ekilen umutlar
Ah bitmeseydik böyle
Olmaz ki artýk bugünler, dünler
Gelmez ki geriye artýk
Çabalasam da olmaz ki eskisi gibi
Ne rüyalar, ne umutlar alýr boþluðunun yerini
Dönmez saðanak gülüþler
Toplanmaz kýrýlýp dökülmüþ yürekler
Sarýlmaz yaralar açýp
Son sözümüz bu dedik
Biz ayrýlýða boyun eðip
Kimsesizliði seçtik
S.C
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.