kýrk yýl birahanesinde oturuyor. o yalnýzlýk terli alnýnda geçmiþ rüzgârlara bakarak bir gençlik soðutuyor. çektiði aralýksýz acý, sürekli uçurum düþüyor bir deniz yeþiliydi, bir toyluk haki.
kýrýldýðýndan beri midir? zaman. yavaþlamýþ, avuçlarýnda bir karýncanýn dev nasýrlar büyüyor. mana ruh çaðýný ararken geçtiði yüzyýlda tüm iyilikler taþýnmýþ, bakarak Tiananmen meydanýna
severdi ikinci yeniden birilerini yarýsýydý elmanýn biraz daha öðrenecekti gözlerinde seviþmeyi ah eðer þu ziller savaþ sirenleri gibi çalmasaydý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Duygu Tunçbilek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.