Bülbül gibi dudu iken dilleri
Bir acý sözüyle öldürdü beni.
Tutmaya kýyamam derken elleri,
Dalýmdan koparýp soldurdu beni.
Yüreðim yanarken yüzüm gülmedi,
Biçare halimi kimse bilmedi.
Bekledim yollarda yârim gelmedi,
Seherde duaya kaldýrdý beni.
Adýný yürekten andým bilmedi,
Ateþine düþtüm yandým bilmedi.
Çöllerde mecnuna döndüm bilmedi,
Sonunda Mevla’yý buldurdu beni.
O vakur haliyle bilirdim âlim,
Onun eseridir periþan halim.
Kýyýp ta diyemem olmuþsun zalim
Eza cefa ile yýldýrdý beni.
Býrakýp ta gitti yalnýz baþýma
Dönüp te bakmadý akan yaþýma.
Mihriban yazsýnlar mezar taþýma,
Ölmeden kabire doldurdu beni.
MÝHRÝBAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.