III.

yalýn ayak,
ýslak kumlarýn üzerinde dolaþmakta varmýþ
ömrümün sonbaharýnda.. tek basýma..
bu çaresizliðin edebiyat dilindeki kýsa adý pasaklý kontes deðil miydi..
hangi þairin sevgilisi asil bir aileden geliyordu ki..
ne zamandýr sokak kadýnlarýna yazýlýyor en güzel þiirler..?
asil olmanýn sana aþýk olmaya engel teþkil edebileceðini hiç aklýma getirmemiþtim..
oysa simdi yalýn ayak ýslak kumlarýn üzerinde gezebilme özgürlüðümü, senin budalaca kahkahalarýna meze yapmak yerine,
yokluðunu seçtim..
aðzýmýn içinde geveleyip durduðum
buruk biranýn tadý olmalý bu öðle sýcaðýnda.
ve yalnýzlýk pasaklý kontesim benim...
kirliliðinin farkýnda deðil
bir elinde aynasý diðerinde hayal kýrýklarý..
oysa sen gittiðinden beri
yarýn bir gün olacak..
öyle uzun zaman olmuþ ki..
``bana koymaz deyip hasretini, bir kilo rakýya gömsem de geceleri;
asýl sancý uyandýðýnda bütün odalarý boþ görünce koyarmýþ...``
derse bir þair, insanýn caný yanmaz mý okurken...?
oysa ben bunu istememiþtim..
buda oldu iþte..
ölüyorum..
ey yüce tanrým!!
her ne kadar mutlu olamasam da bana sunmuþ olduðun bu hayat
fena sayýlmazdý..
üstü kalsýn..
ucuz bir yalakalýkla üstlendiðim tüm suçlarýmýn affýný dilesem
neye yarar bilmiyorum...
yeni bir hayat istemiyorum...
yeni bir Sen istemiyorum...
yeniden doðmak istemiyorum...
her gün ölmekten yoruldum.
Sosyal Medyada Paylaşın: