silin
kasabanýn soðuk duvarlarýndan gölgelerimi
düþün ayak seslerimi yorgun kaldýrýmlarýnýn hesabýndan
saçýlmýþ düþ kýrýklýklarýmý
köhne küf kokulu kuytularýndan...
yitik umutlarýmý
hayallerimi toplayýn mazgallarýndan
gülüþlerimi
þarap kokan sarhoþ mahzenlerinden
yýkýlan gururumu
tarumar olmuþ mabedimiz dört duvar viranelerinden
yýldýzlarýmý sökün gecelerinden
baltýkta ýslayýp kurþuna dizin kutup ayazýnda
mehtaplarýna karalar çalýn
yakamozlarý þafakla bir bir en deli yanýndan vurun...
acýlarý sancýlarý
sol yanýmdaki çukur sakinine yükleyip
saðnak sonrasý çamurlu
çýkmaz sokaklarýndan son kez geçiyorum
iskeleden son kez mendireðe
mavilerin kavuþtuðu yere uzun uzun bakýyorum
deniz fenerini söndürüp yönsüz...
son kez
iyot kokulu kara derili denizi içime çekiyorum
zehir zýkkým bir ömrü tükettiðim
bütün yollarýn sana çýktýðý bu þehirden
dudaðýmda
kalan yarým o son cümle
tenimde ayazýn soðuk yakýþý ...
gözlerimden buz kesmiþ bir kaç damla
süzülürken sabahýn ilk ýþýklarýyla gidiyorum...
Hasan ODABAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.