Uçsuz bucaksýz bir þehrin ortasýnda bulmak istiyorum kendimi. Ýstanbul’un ýssýz ve karanlýk sokaklarýnda, Bazen de bir uçurumun kenarýnda bulmak isitiyorum kendimi. Kimsenin kal diyemiyeceði, Kimsenin dur diyemediði bir yerde, Seninle yaþadýðým güzel günleri bir kalemde silip atmak istiyorum. Ayný senin beni býrakýp gittiðin gibi, Yaþadýðýmýz güzel günleri bir kalemde silip attýðýn gibi sen de git. Yaþadýðýmýz güzel günleri unut; Arkana bile bakma git… Sevmek senin gözünde yaþanmýþ güzel günlerin ardýnda bir umudu yýkýp gitmekse git. Yýkýlýp giden hayallerin ardýndan mutlu olacaksan Ve arkana dönüp baktýðýnda Yýkýlan hayalleriyle eriyip yok olmak üzere bir insan görmekten mutlu olacaksan git. Bunlara raðmen hala gitmekte kararlýysan hiç durma git. Ardýn sýra aðlarsam þerefsizim…
Sosyal Medyada Paylaşın:
ERDEM ZEYTÜNLÜ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.