Ne kara kaþýna vuruldu, o senin.. Ne de o ceylan bakýþlý, yalan gözlerine.. Ne itibarýna hayrandý, o senin.. Ne de o binbir geceli, masal sözlerine!
Þairin vurulduðu tek þeyin, ismindi sadece...
Adýna sayfalarca þiirler yazdý o senin.. Adýný duyduðunda, anlam yükledi sýfatsýzlýðýna.. Adýný yükseltti, yerden göðe, arþa, Hatta aleme duyurdu adýný senin..
Þairin tek sevdiði þey, ismindi, ismin!
Ne o kadife sesine vuruldu o senin! Ne de o, ince telli ellerine.. Hepsini ama hepsini sonradan gördü.. Adýnýn anlamlarý tükenince..
Ah firuze! Deðil bir þiir, Bir bir satýr dahi etmiyormuþ sahte asaletin.. Hani derdin ya; "Þiir yazmak serbesttir, benim þehirlerime." diye; Deðil bir þehir! Bir oda bile etmiyormuþ, o adýný batýran benliðin!
Þimdi adýna þiirler yazmýyorsa, þairin; Bilki, Ýsmini bile unuttuðu içindir..!
..eser..
Sosyal Medyada Paylaşın:
byn_eser Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.