Dökülürken erkenden güneþ
Eteklerindeki daðlara çökerdi kýzýl
Kýrýlýrdý kýsa boylu insanlarýn uzayan gölgeleri
Gönül uzun kanatlý uçak olup uçarken uzaklara
Tan çoktan Ankara’da açarken
Gün batýmýnda battý mavi direkli gemiler (egede)
Yosun tutmuþ seviþmeler
Karasal mevsimlere kalýyordu koynumda
Tozlu çizik plaktan yayýlýrken eski aþk þarkýlarý
Kokun dolaþýyordu ayak bastýðým terminalde
Koca þehri ciðerlerime çekiyordum seni çaðýrýrcasýna
Herkesin valizliyken ben ceketsizliðime inat
Elimden gelse kaçmaz mýydým ayný otobüsle
Olmuyor iþte
Deniz için tuz göz için ýslaklýk gerek yakýlmalara
Ýþte geldim dergahýna gel de karþýla
Yine yoksun…olsun…
Olsan sana dokunsa gözlerim
Ellerim tutuþurken sevsem mesela sesini
Sonrasý sonsuzluk olsun…
Yataðýmda yarým kalmýþ karanfil kokun
Elimde vuslata dair metruk bir þiir
Son kez ölmeden önce öperken resmini sana dokundum
Kurumuþ dudaklarýmda hep adýn
Ve nedense sensiz uykular senli sayýklamalý…
Bilmiyorum iþte yine sana geldim görme/sende…