hayýr hayýr, Hollandalý Poe’ydu aðzýnda flüdü,rüzgar gülünün büyümüþlerinde buðday kokulu teninden sýzan sevdayý güneþ ýþýðýnda piþiren Ve Poe’nun utangaç sevgilisi ve en küçük matruþkasýydý kendisine güneþim denilen Rus bakire... Sadece o mu ? Köþesiz daðlarda köþe kapmaca oynayan Kýþla savaþtýðý için adý meczuba çýkan Yarý çýplak bir ozanýn notalarýna ilham perisiydi o Dev, ozanýn tenini ýsýtýr,ozan da onun yüreðini... Elinde sevdalýsý bir enstrüman,telini ters baðlar urganýný toplayýp altýnda,kýþ gelmesin diye çalar,söylerdi Çünkü en büyük aþkýydý o alevli yýldýz, kýþ onu da öldürebilirdi,yarýçýplak olduðu için kendisini de... Ve o dev bizim ilkimiz var olduðundan beri serüvenimizin ilk nefesinden bu yana orda ve bütün kudretiyle bize kanat geriyor.
demek ki, sen benim güneþim olamazsýn ancak ben, ucu bucaksýz bir tarlanýn ortasýnda herhangi bir ayçiçeði olabilirim ve tepemdeki devin, binlerce yýllýk anýlarýnda bronzlaþarak seni sevebilirim. Ve sen benim hasadýma dek gözüm gibi koruduðum çekirdeklerim olabilirsin ancak.
Dünya biz çivisine baðlý bir topaç deðil Bu devre sandýðýmýzdan da büyük diyebilirim sevgilim, ama ölçemeyiz bir ömür sürecek aþkýmýzý ömürlerce aþka sahitlikle kömürleþmiþ bir ’güneþe’ öylece atfedemeyiz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
serdar_evrem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.